Vandaag kwam ik op Instagram deze mooie illustratie tegen op het account van flow-magazine:
Illustratie door @isabellustration
Toen ik deze foto zag gingen mijn gedachten even terug naar 2 weken geleden. Ons oudste zoontje ging naar zijn eerste zwemles, een spannende gebeurtenis en de zoveelste mijlpaal in zijn jonge bestaan. Toen ik hem aan de zwemjuf uit handen had gegeven begaf ik me naar de kantine om van achter het glas de eerste les te volgen. De spanning spatte van zijn gezicht af, ik kon nog net een plekje bemachtigen tussen alle ouders die met telefoon in de hand de eerste zwemoefening op foto en film vastlegden. Dat wil zeggen, de eerste 10 minuten. Daarna zakte de aandacht weg en zag ik om me heen vooral veel facebookende ouders die, zo vermoede ik, de eerste zwemcapriolen wereldkundig maakte.
Uit gewoonte had ik ook mijn telefoon in mijn hand. Begrijp me niet verkeerd, ook ik ben zo’n ouder die met een brok in de keel foto’s maakt van deze gebeurtenissen en ook ik heb deze foto later op social media gedeeld, maar op dat moment koos ik er heel bewust voor om naar mijn zoon te kijken die heel stoer de eendjes op een drijfplankje van de ene kant van het zwembad naar de andere kant bracht en toen hij het eendje in de bak deed zocht hij mij even op achter het glas in de kantine en ik kan zeggen dat ik ontzettend blij was dat hij mijn glimlach en dikke vette duim omhoog met eigen ogen zag!
Uiteindelijk gaat het denk ik toch allemaal om de juiste balans te vinden en vooral te blijven genieten met en voor eigen ogen. Langzaam maar zeker ben ik deze balans aan het vinden, vooralsnog ben ik fijn offline bezig mijn projectjes te plannen daarover volgende keer online meer!