Ik weet niet of het het aanstaande voorjaar is, de zomertijd die dit weekend in ging of het feit dat Julian van zijn nichtje Iris een bureautje kreeg voor op zijn kamer, maar vandaag hebben we vooral veel opgeruimd en schoongemaakt. Nou ja we is een groot woord, Vincent zette het bureau op en ik ruimde de kamers op, de mannen kwamen af en toe kijken en corrigeren, papa het bureau een beetje naar links, neeee mama die auto’s mogen niet weg je kunt ook met 3 wielen nog rijden, wel waar! Ik had ze natuurlijk een stofdoek in de handen kunnen drukken maar stiekem vond ik het ook wel erg fijn dat zij buiten speelden en ik snel al dat losse speelgoed voorgoed op kon ruimen.
Er staat op de kamers nog best veel speelgoed waar ze eigenlijk niets meer mee doen, speelgoed waarvan je weet dat het stof staat te vangen, maar wat ook zonde is om weg te doen, het is ook een soort van afsluiting van een periode. Jasper wordt in mei gewoon al 10… en echt al die cliche’s zijn gewoon hartstikke waar, de tijd gaat heel snel.
Had je me 10 jaar geleden verteld dat ik “over 10 jaar” een gezin met 3 kinderen zou hebben en geen ouders meer had om op terug te vallen dan had ik dat a. nooit geloofd en b. gezegd dat ik dat echt niet had kunnen doen… en toch zijn we 10 jaar verder en is het wat het is en denk ik heel vaak wat hebben we het toch goed samen.
Maar goed ik ruimde dus op, en vroeg af en toe aan de mannen wat zullen we hiermee doen mag dit weg wil je dit bewaren. Klein speelgoed ruim ik makkelijk snel (lees definitief) op. Het grotere speelgoed is toch wat lastiger. Ik weet vaak nog wanneer ze het kregen, zo hebben ze bepaald speelgoed nog van mijn moeder gehad, die blokken heeft ze speciaal uitgezocht voor Tim, daar is ze voor naar de stad gegaan en zoals zij dat kon winkel in en uit om speciaal voor hem iets uit te zoeken. Uiteindelijk deed ik die blokken vandaag ook weg, ik kon me ineens niet voorstellen dat mijn moeder Tim nog op zijn 16e zag spelen met die houten blokken 😉
Tijdens de lunch vroeg ik aan Tim om zijn gele Bus met autootjes klaar te zetten, die wilde zijn nichtje wel hebben.
Ooh die heb ik toch van oma gehad weet je dat niet meer, ik ging daar samen met oma in huis steeds zo op en neer rijden…en hoewel die herinnering licht was vertekend, hij kreeg de bus bij oma maar van Sinterklaas, maakte mijn hart wel een klein sprongetje. We kunnen dan wel de spullen opruimen, de herinneringen zijn blijvend.
De bus werd opgezocht en schoon gemaakt, de autootjes gingen erin, klaar voor de volgende ronde bij zijn nichtje en neefje. Jasper hield 1 auto bij zich, de rode brandweer auto die kan transformeren. Deze mag niet weg mama zei Jasper voorzichtig, die kreeg ik van oma voor mijn A diploma. Uiteraard zette we die brandweer auto dus terug op de kast want soms mogen we de herinneringen ook best nog een handje helpen.
❤❤❤❤