Een paar weken geleden lanceerde Maartje haar #bloeibergbookclub op Instagram. Als boek voor de maand mei koos ze Wolfpack van Abby Wambach. Aangezien ik zelf al een tijdje roep ik zou wel weer eens wat meer willen gaan lezen, leek het me een uitgelezen moment om me bij haar aan te sluiten! Ik kocht dit boek tijdens onze vakantie in Canada en las hem in 1 ruk uit. Wat een inspirerend boek, dank voor de tip Maartje!
Het hoofdstuk “lead from the bench” trof mij in het bijzonder. Toen wij kinderen kregen besloot ik om minder te gaan werken. Heel even dacht ik super woman te zijn, ging rustig aan steeds weer meer uren werken probeerde alle ballen in de lucht te houden en kwam mijzelf behoorlijk tegen. Dit was niet wat ik voor ogen had. In overleg bracht ik mijn uren terug en kreeg een wat kleiner takenpakket. Hoewel dat kleiner in het dagelijks leven best relatief bleek te zijn. Het blijft toch een fulltime job in 3 dagen. Toch vind ik mijn werk leuk, ik denk vaak dat ik juist een leuker mens ben omdat ik dus werk naast ons best drukke gezinsleven, ik ben gewoon nooit iemand geweest die graag stil zit! De verhalen, het werken in een team, de energie, het gevoel van dat wat onmogelijk lijkt toch voor elkaar zien te krijgen 💪 dat geeft toch ook wel echt een kick!
Neemt niet weg dat ik mij de laatste weken ook wel “gebenched” voelde, ik zat niet lekker in mijn vel en twijfelde of ik niet toch weer wat meer uren zou willen/moeten gaan werken om dat vuurtje van het “tijdperk voor kinderen” weer te doen opvlammen. Abby beschrijft in haar boek hoe zij het laatste seizoen van haar carrière vanwege een blessure niet in het basisteam werd opgesteld. Hoe ze een keuze moest maken tussen gaan chagrijnen op de bank of het team te supporten en een leider vanaf de bank te zijn. Ze koos voor het laatste en sloot haar carrière af met een world cup, zo inspirerend om te lezen!
Na het lezen van Wolfpack kwam ik er dus achter dat ik mijzelf op de Bench had gezet en dat ik daar (nog) wel zat te chagrijnen!
Als parttimer in een team met overwegend fulltimers in een werkomgeving waarin alles altijd in een stroomversnelling lijkt te gaan had ik steeds meer het gevoel niet echt mee te draaien. Ik kreeg niet altijd alles mee, hoorde de laatste nieuwtjes niet maar dus ook niet altijd de laatste werk gerelateerde updates. Projecten die voorbij kwamen liet ik makkelijk voorbij gaan want “daar heb ik toch geen tijd voor”. Terwijl de fulltimer in mij juist zat te springen om hieraan bij te dragen, om gezien te worden.
Ik vond dit boek op vele fronten echt zo’n eyeopener! Mijn parttime werk voelt dan soms wel als de bench waarop ik mijzelf voor nu bewust heb gezet, maar de mezelf opgelegde beperking is echt overbodig! Voldoende stof tot nadenken….Je zult begrijpen dat ik behoorlijk gemotiveerd weer op mijn werk verscheen na de vakantie 😉
You are allowed to be dissapointed when it feels like life’s benched you. What you aren’t allowed to do is miss your opportunity to lead from the bench ~Abby Wambach